Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z kotami
Kontakty z dziećmi
Charcik włoski to najmniejszy przedstawiciel rodziny chartów, który zyskał ogromną popularność wśród miłośników psów na całym świecie. Ta rasa, znana ze swojej elegancji i wrażliwości, jest idealnym towarzyszem dla osób ceniących subtelność i grację. Charcik włoski, choć delikatny, posiada wyjątkowy temperament, który sprawia, że jego opiekunowie zakochują się w nim od pierwszego wejrzenia. Posiadanie charcika włoskiego to nie tylko przyjemność, ale także odpowiedzialność, ponieważ te psy wymagają szczególnej uwagi i troski. Hodowla charcików włoskich jest wyzwaniem, jednakże radość z posiadania zdrowego i szczęśliwego szczeniaka wynagradza wszelkie trudności. Charcik włoski jest jedną z najbardziej cenionych ras psów, której uroda i charakter podbijają serca ludzi na całym świecie.
Pies rasy charcik włoski – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: do 40 cm
- Sierść: krótka
- Długość życia: 12-15 lat
- Waga: do 5 kg
Jak wygląda charcik włoski? Wzorzec rasy charcik włoski
Charcik włoski jest psem, który dzięki swojej wiotkiej budowie i długich kończynach jest ucieleśnieniem gracji i szlachetności. Swoim wyglądem bezpośrednio nawiązują do większego greyhounda. Są to psy o przeznaczeniu wyścigowym, zaklasyfikowane przez FCI do sekcji chartów krótkowłosych. Typowe cechy charcika włoskiego to:
- Wąska i wydłużona głowa
- Długość czaszki równa połowie długości głowy
- Okolica podoczodołowa o wyraźnej rzeźbie
- Subtelne umięśnienie głowy
- Wyraźne łuki nadoczodołowe
- Niezaznaczony guz potyliczny
- Bardzo słabo zaznaczony stop
- Ciemny, najlepiej czarny nos o rozwartych nozdrzach
- Cienkie, dobrze przylegające wargi o ciemno pigmentowanych brzegach
- Duże, okrągłe, wyraziste oczy osadzone niezbyt głęboko
- Ciemne tęczówki i pigmentowane powieki
- Bardzo wysoko osadzone małe uszy o delikatnej chrząstce, złożone i noszone do tyłu
- Dobrze umięśniona szyja bez podgardla o lekko łukowatej linii górnej
- Długość tułowia równa lub nieznacznie mniejsza od wysokości w kłębie
- Prosta linia grzbietu, wysklepione lędźwia
- Dość wyraźnie zaznaczony kłąb
- Bardzo spadzisty zad, szeroki i umięśniony
- Wąska klatka piersiowa o lekko wysklepionych żebrach
- Nisko osadzony, cienki ogon z krótkim włosiem
- Proste kończyny o suchym umięśnieniu
- Prawie owalna łapa ze zwartymi i wysklepionymi palcami
- Czarne lub ciemne pazury
- Cienka, dobrze przylegająca skóra na całym ciele
Charciki włoskie charakteryzują się delikatną, jedwabistą krótką sierścią dobrze przylegającą na całym ciele. Sierść powinna być idealnie gładka i nie może tworzyć frędzli. Dopuszczalna kolory umaszczenia charcików to jednolita czarna, szara lub izabelowata we wszystkich odcieniach. Kolor biały jest niedopuszczalny, może pojawić się jedynie na łapach i przedpiersiu. Czworonogi należą do małych psów o eleganckim podszerstku wrażliwym na niskie temperatury.
Charakter charcika włoskiego
Charcik włoski mimo swojej wrodzonej elegancji, wykazuje jednocześnie ogromną ilości energii i jest bardzo ruchliwy w porównaniu z innymi psami. Wykazuje szczególne upodobanie do zabaw ruchowych i potrzebuje dość dużej ilości codziennej aktywności fizycznej w postaci np. agility. Ma silnie rozwinięty instynkt łowiecki, dlatego średnio dogaduje się z nowo poznanymi kotami. Inaczej jednak zachowuje się wśród znanych mu psów i kotów – wtedy jest dla nich prawdziwym przyjacielem. Dawniej wykorzystywane były do polowań na małą zwierzynę, do czego skłonność mają do dziś. Jest to piesek, który w stosunku do najbliższej rodziny jest bardzo kochający i uczuciowy, ale może wykazywać nieufność wobec obcych. Charciki włoskie znane są ze swojego przywiązania do człowieka. Potrzebują kontaktu z człowiekiem, ciągłej uwagi i bardzo źle czują się pozostawione samemu w domu. Psy te uważane są za bystre i inteligentne. Dobrze dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami – najlepiej czują się w grupie, dzięki czemu zyskują pewność siebie. Charcik włoski lubi dom z ogrodem, ponieważ jego prawdziwą przyjemnością jest spędzanie czasu na dworze. Kocha wychodzić na spacery, a na psich wybiegach świetnie dogaduje się z psami dużych ras.
Ile żyje charcik włoski?
Średnia długość życia charcika włoskiego wynosi około 12-15 lat. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji przez właściciela oraz stałej opiece weterynaryjnej większość charcików włoskich żyje naprawdę długo. Właściciel musi zadbać o odpowiednie żywienie swojego psa, a także o niezbędną profilaktykę, dzięki której zdrowie charcika będzie nienaganne. Wskazane jest regularne wykonywanie badań krwi, a także profilaktyka w postaci szczepień i odrobaczeń. W obecnym klimacie zalecane jest całoroczne zabezpieczenie psa przeciwko pchłom i kleszczom, które mogą przenosić bardzo groźne choroby, jak np. babeszjozę. W tym celu należy regularnie podawać psu tabletki lub kropelki na kark. Charcik włoski uwielbia towarzystwo i świetnie dogaduje się z innymi zwierzętami, czy ludźmi.
Charcik włoski – zdrowie
Charcik włoski to rasa psów stosunkowo zdrowa, ale warto zwrócić uwagę na to, że u przedstawicieli tej rasy obserwowano choroby takie jak:
- Zwichnięcie rzepki – wrodzona wiotkość więzadeł rzepki prowadząca do jej zwichnięcia, a w konsekwencji choroby zwyrodnieniowej. Objawia się kulawizną i dotyczy około 3% psów. Charcik włoski potrafi być bardzo energicznym psem, dlatego problemy ortopedyczne nie są mu obce.
- Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – wielogenowe wady dziedziczne prowadzące do zapalenia stawów, a w konsekwencji choroby zwyrodnieniowej. Zatem dobrej jakości karma i suplementy diety to coś, czego potrzebuje charcik.
- Choroby przyzębia – najczęściej zdarza się zapalenie dziąseł (13%), wypadanie zębów (9%) oraz przetrwałe zęby mleczne (8%). Charcik potrzebuje regularnej higieny jamy ustnej, tak aby ograniczyć ryzyko tworzenia się płytki nazębnej i kamienia nazębnego.
- Wnętrostwo – brak jednego lub obydwu jąder w mosznie. Dotyczy nawet 11% charcików. Według encyklopedii ras psów oraz ogólnej wiedzy jest to wada dyskwalifikująca psa z rozrodu, dlatego warto dobierać rodziców świadomie.
- Złamania kończyn – charcik włoski jest rasą, która ma bardzo cienkie kości kończyn, dlatego ryzyko złamań jest większe.
- Nużyca – choroba pasożytnicza wywołująca zapalenie skóry. Dotyczy 10% psów. Charcik jest psem, którego zdecydowanie należy regularnie odrobaczać.
- Dziedziczna padaczka – mały charcik jest psem, który może mieć problemy z układem nerwowym.
- Niedoczynność tarczycy- choć charcik włoski nie jest typowym endokrynologicznym pacjentem, to może się u niego pojawić to schorzenie
- Choroby uszu i choroby oczu – charcik włoski potrzebuje regularnej pielęgnacji, która ograniczy występowanie tych problemów
Charciki włoskie z uwagi na praktycznie zupełny brak tkanki tłuszczowej i duży stosunek powierzchni ciała do objętości są predysponowane do hipotermii podczas znieczulenia. Dodatkowo upośledzone mechanizmy metabolizmu niektórych leków anestetycznych sprawiają, że rasa ta wymaga szczególnej uwagi podczas znieczulenia ogólnego.
Charcik włoski – pielęgnacja
Zalety posiadania charcika włoskiego to zdecydowanie łatwa pielęgnacja. Należy raz w tygodniu wyczesywać wypadnięty włos specjalną szczotką z gładkim włosiem, która nie będzie podrażniała skóry. Częste kąpiele są niewskazane, aby dodatkowo nie powodować uszkodzeń bardzo delikatnej skóry charcika włoskiego. Zamiast tego wskazane jest okresowe przecieranie sierści zwilżoną szmatką.
Z uwagi na skłonność charcika włoskiego do rozwoju chorób przyzębia, wskazane jest regularne szczotkowanie ich zębów za pomocą szczoteczki z miękkim włosiem i specjalnej pasty przeznaczonej dla psów. Dzięki temu zabiegowi właściciel usuwa z zębów gromadzącą się płytkę bakteryjną, która jest przyczyną stanów zapalnych i powstawania kamienia nazębnego. Jeśli na zębach twojego psa utworzyła się już gruba warstwa kamienia, a z pyska wydziela się nieprzyjemny zapach – jest to znak, że należy udać się do lekarza weterynarii na zabieg sanacji jamy ustnej. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i polega na usunięciu kamienia nazębnego i płytki bakteryjnej za pomocą specjalnego urządzenia.
Charciki włoskie bardzo źle znoszą niskie temperatury i intensywne opady. Dlatego też należy zaopatrzyć się w specjalne ubranka, które zapewniały będą psu komfort termiczny i chroniły go przed przeziębieniem i zmoknięciem.
Charcik włoski – żywienie
Charciki włoskie mają tendencję do wybrzydzania i nie zawsze będą chciały jeść zaproponowaną przez właściciela karmę. Na rynku dostępnych jest szereg karm suchych lub mokrych o dobrym składzie i zbilansowanych składnikach odżywczych, więc znalezienie odpowiedniej karmy, którą polubi twój pies nie powinno stanowić problemu. Należy jednak pamiętać o tym, aby stopniowo zmieniać jedną karmę na drugą w przypadku, gdy pies będzie wybrzydzał. Są także zwolennicy przygotowywania posiłków swojemu psu własnoręcznie, w postaci surowej, jak np. dieta BARF lub gotowanej. Ważne, żeby domowe jedzenie zaspokajało zapotrzebowanie na składniki odżywcze i mineralne i nie powodowało niedoborów, które objawić się mogą w postaci pogorszenia jakości włosia oraz spadku odporności. Dietę BARF zawsze należy konsultować z lekarzem weterynarii i psim dietetykiem. Kaloryczność diety należy dopasować do indywidualnych wymagań każdego psa – z natury aktywne charciki włoskie będą potrzebowały więcej energii niż podobnej wielkości psy, które większość dnia przesypiają na kanapie.
Charcik włoski – szkolenie i wychowanie
Charciki włoskie to psy zarówno o wątłym ciałku jak i delikatnej psychice. Dlatego też podczas szkolenia niedopuszczalna jest przemoc fizyczna, a także psychiczna w postaci krzyku czy złości. W takich warunkach charciki nauczą się najwyżej strachu przed właścicielem, co znacznie osłabi ich relacje. Trening charcika włoskiego powinien przebiegać w przyjaznej atmosferze i polegać głównie na wzmocnieniu pozytywnym. Charciki to pojętni uczniowie, ale nie znoszą nudy, która od razu zniechęca ich do ćwiczeń. Właściciel musi wykazać się sporą inwencją i pomysłowością, aby podtrzymać uwagę charcika. Kluczem udanego treningu zawsze jest cierpliwość i konsekwencja. Zatem dla kogo charcik włoski będzie odpowiednim wyborem? Dla ludzi spokojnych i cierpliwych.
Charcik włoski – szczeniaki i hodowla
Szczeniaczki charcika włoskiego są bardzo kruche i delikatne, dlatego należy się z nimi obchodzić z wielką uwagą i delikatnością. Charciki mają bardzo cienkie kości, które są szczególnie podatne na złamania w wieku szczenięcym, gdy jeszcze nie uległy całkowitej mineralizacji. Gdy tylko szczenię pojawi się w nowym domu należy udać się z nim na wizytę do lekarza weterynarii, który zaszczepi i odrobaczy zwierzę chroniąc je przed groźnymi i potencjalnie śmiertelnymi chorobami, jak np. parwowiroza.
Cena- ile kosztuje charcik włoski?
Szczenię charcika włoskiego kosztuje średnio między 5 a 7 tysięcy złotych. Cena ta uzależniona jest od statusu danej hodowli, a także osiągnięć konkursowych rodziców miotu. Hodowle zrzeszone w FCI dbają o ulepszenie rasy, dlatego osobniki dobierane do rozrodu powinny być wolne od wad genetycznych, które mogłyby przekazać potomstwu. Pochodzenie szczenięcia powinno być udokumentowane metryczką urodzenia. Pies musi także posiadać książeczkę zdrowia potwierdzającą przebyte szczepienia i odrobaczenia.
Charcik włoski – historia rasy, ciekawostki
- Pochodzenie charcików włoskich nie jest do końca poznane. Uważa się, że historia rasy sięga początku naszej ery rejonów Grecji i Turcji. Na rozwój rasy, którą znamy do dziś największy wpływ mieli Włosi, Francuzi i Niemcy na przełomie XIX i XX wieku.
- Inna nazwa charcika włoskiego to Il Piccolo Levriero Italiano.
- Charciki włoskie od dawna stanowiły inspirację dla artystów i często umieszczane były na różnych działach sztuki. Ich wizerunek utrwalony został nawet na mezopotamskiej ceramice.
Charcik włoski – dla kogo?
Charciki włoskie to psy, które będą czuły się dobrze praktycznie w każdej sytuacji. Dzięki swoim niewielkim rozmiarom mogą mieszkać nawet w małej kawalerce o ile właściciel zadba o zapewnienie im codziennej dawki aktywności fizycznej w postaci dłuższego spaceru i możliwości wybiegania się. Psy tej rasy z zasady dobrze dogadują się ze starszymi dziećmi, które rozumieją jak delikatne są to zwierzęta.
Autor
Martyna OrlikowskaJestem lekarką weterynarii, która od wielu lat interesuje się poszerzaniem swojej wiedzy na temat ras psów i kotów oraz ich predyspozycji do wielu schorzeń wynikających z hodowli. Temat żywienia zwierząt jest nieodłącznym elementem mojej codziennej pracy. Prywatnie jestem właścicielką królika Dextera oraz owczarka szwajcarskiego o imieniu Brego.
